Samotność jest jak mgła…

Właściwie nigdy wcześniej nie doświadczyłam samotności. Tej prawdziwej, głębokiej, wynikającej z braku bratniej duszy koło siebie. Na wyciągnięcie ręki.

Doświadczam jej w jakimś sensie teraz.

Już wiem, że telewizor jest od tego, by móc usłyszeć głos w drugim pokoju i żeby przestała dźwięczeć cisza… Że telefon musi mieć zawsze naładowaną baterię a jeśli milczy, trzeba sprawdzić po raz setny czy się nie zepsuł. Że tramwaje za oknem nie hałasują, one grają życiem ludzi spieszących się do własnych domów. Że w oknie naprzeciwko jest kuchnia z dużym stołem, przy którym zawsze zasiadają tacy szczęśliwi….

Rozumiem już dlaczego depresja najczęściej dotyka samotnych. To właśnie oni, pozbawieni prawdziwej bliskości… otwierają się na złudną, w bezbronnym geście przyjaźni.

Potrafię zrozumieć jak trudno jest żyć tym, którzy utracili bliskich, pożegnali się z przyjaciółmi lub zamknięci we własnym kręgu zostali skazani na monolog.

Teraz rozumiem i umiem to sobie wyobrazić.

Samotność otula Cię szczelnie drażniącym zmysły  kokonem, zapętla szyję, tracisz nie tylko oddech, ale nawet pamięć o tym, że trzeba oddychać.

I myślę, że trudno się przed nią samemu obronić, bo samotność jest ….jak mgła.

.

66 myśli w temacie “Samotność jest jak mgła…”

  1. Caffe, kotku… co ty piszesz? wystarczy, że siądziesz do kompa.. ja zawsze (prawie zawsze) siedzę po drugiej stronie ekranu :-)))

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. I tylko to mnie jeszcze trzyma wiesz? 🙂 Można sobie krytykować internet, ale on jest dla takich jak ja, dla nas…..I dobrze, ze jest,

      Polubienie

      Odpowiedz

  2. zagipsuj się w blogowaniu jeszcze na pare lat to z pewnoscią wydobrzejesz…moze zacznij zauwazać rzeczy lepsze,wejdż w głąb siebie,ciesz sie spiewem ptaka,promieniem słoncaz mien mentalność z blogowej na rzeczywista,zacznij dostzregać tych najbliższych ,wzmocnij wiezi z nimi ,a w odbiciu tafli wody zobacz niebo i Boga…to cie uratuje

    Polubienie

    Odpowiedz

  5. Piszę już chyba piąty raz i za każdym skutecznie kasuję. Nie ma słów które potrafią samotność opisać. Może tylko jej objawy. „Gdziekolwiek postawisz myśl swoją – a dotknie ona jedynie wspomnienia”. To chyba to stwierdzenie (dla mnie) oddaje nastrój samotności. Trzymaj się dziewczyno do colery -;)))

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Adam, trzymam się, nawet myślę że na tyle skutecznie, że nikt w pracy nie wie co tak naprawdę czuję. Ale…..w środku jest jakoś tak bylejako….

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Bo tak naprawdę – to nie ma dobrego lekarstwa. Nawet czas nie leczy. Głębokie rany zawsze się jątrzą. Frace takie są i nic nie poradzisz. Nie wiem czy Ci to pomoże – powiem Ci tylko że wiem o czym mówisz. Znam to… (i tutaj dosadne słowo na K) aż za dobrze.

        Polubienie

        Odpowiedz

  6. Czasem marzę o takim tygodniu w samotności, ale jakby mi się taki przydarzył, to nie umiałabym się znaleźć w takiej sytuacji. A tak naprawdę to się jej boję, boję się takiej samotności na całe życie…

    Polubienie

    Odpowiedz

  7. A ja myślę,że samotność jest jak wata cukrowa,gęsta,lepka ,przyklejająca się do duszy i do ciała …wielu z tych ,którzy jej nie zaznali myśli ,że jest słodka pragną jej na trochę,ciut skosztować ,bo zmęczeni są tłumem wokół… głupcy.Nie ma nic lepszego niż drugi człowiek w pobliżu i to bliski,dobry,ciepły jak szal w zimowy wieczór. DObrej nocy.Petronela

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. To dobre porównanie, taka wata słodzona np aspartamem, niby słodka jak cukier, ale niezdrowa i gorzkawa w środku.Petronelo, człowiek jest istotą stadną, jakkolwiek brzydko to brzmi, to jest prawdziwe.

      Polubienie

      Odpowiedz

    2. To dobre porównanie, taka wata słodzona np aspartamem, niby słodka jak cukier, ale niezdrowa i gorzkawa w środku.Petronelo, człowiek jest istotą stadną, jakkolwiek brzydko to brzmi, to jest prawdziwe.

      Polubienie

      Odpowiedz

          1. Pisze:-))) petronela-krk.blog.onet.pl. Niektóre wiszą na blogu.Niektóre leżą w szufladzie.Pozdro z zaśnieżonego grodu KRAKA.

            Polubienie

            Odpowiedz

            1. Petronela – wpadnę do Ciebie na pewno 🙂 Lubię wiersze ,sama trochę piszę 🙂 Pozdrawiam Cię z tego samego grodu :))))))))

              Polubienie

              Odpowiedz

  8. Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Tak, tylko telefon to za mało. Dopiero bycie z kimś na wyciągnięcie ręki sprawie, że samotność ulatuje gdzieś w eter.

      Polubienie

      Odpowiedz

  9. Ja z kolei rozumiem, jak bardzo Cię dotyka, bo zawsze byłaś z kimś obok – prawda? Caffe, Ty masz kogoś gdzieś namacalnie i nie jesteś sama, choćbyś nie wiem jak osamotniona się czuła. I nie chodzi o to, że jesteśmy my, czy bliżej nieokreślona ludzkość. Ty masz konkretne osoby i wiesz, gdzie są. Konkretnie.Jest Ci źle tak jak jest. Bardzo źle. To wiesz, co masz zrobić i gdzie jest Twoje miejsce na ziemi. Tak, wiem, ale…..Wszystko rozumiem, ale…..

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Właśnie….To ale czasem nie pozwala normalnie funkcjonować.Nie jestem sama, ale czuję się czasem bardzo samotnie, mam dla kogo żyć, a czasem czuję, że życie ucieka mi między palcami.Robię to co sama wybrałam, a wydaje mi się, że na siłę zmieniłam siebie.Nie….że z powodu czyjejś głupoty musiałam podjąć drastyczne kroki.

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Bo pewnie Ci trochę ucieka – jesteś daleko, chciałbyś być w innym miejscu, z innymi ludźmi i patrzysz pewnie wyłącznie przez pryzmat tego faktu, bo to Cię najbardziej dotyka. Nie robisz tego, co byś chciała, przeczekujesz.Ja się wcale nie dziwię tym Twoim odczuciom.Pamiętasz? – miałaś podjąć decyzję i spróbować, bo inaczej się nie przekonasz, a nie podejmować decyzję, od której nie ma odwrotu. Masz kryzys. To normalne. Mnie kiedyś pomagało po prostu łażenie i delektowanie się czasem, który miałam tylko dla siebie – kino, teatr, spacery spacerkiem…. Żeby nie siedzieć samej i nie zapadać w otchłań. Mnie. Nie wiem, co pomaga Tobie, bo na pewne rzeczy w tej chwili wpływu nie masz, więc staraj się w tym nie pogrążać.Przeczekaj, bo będzie lepiej….

        Polubienie

        Odpowiedz

        1. Właśnie o tym ostatnio rozmawialam, że daję sobie czas do końca wakacji a potem zobaczę. Tak więc, przeczekuję:)) a może się jeszcze wszystko odmieni na dobre.

          Polubienie

          Odpowiedz

  11. Zawsze dopada nas to, przed czym uciekamy. Tak było ze mną. Najbardziej bałem się kiedyś, ze zostanę sam. Nie wyobrażałem sobie, że mogłbym wtedy istnieć, oddychać , żyć. działać. tak bardzo się tego bałęm,że ,,ścigałem innych” by byli ze mną. Ścigani uciekają. Teraz to wiem. A więc przyszła. Niechciana, budząca lęk. jeśli nie grozę. Dopóki jej nie zaakceptowałem nie uczyłą mnie niczego. Po , uczy mnie bycia z innymi i ze sobą, gdy nikogo przy mnie nie ma. Dla mnie samotnośc nie jest jak mgła. raczej ajk schronienie ze ścianami z luster , w którym odbija się moję wnętrze i moje relacje z zewnętrznym światem. Jest potrzebna tak samo jak dzielenie jej z innymi. Np. Z Tobą Caffe. Serdecznie Cię pozdrawiam . Alw

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Ooo, to bardzo ważny głos Alw, to słowa człowieka, który potrafił w samotności odnaleźć drogę. CZyli Słoneczko ma rację!!A to z kolei napawa nadzieją….

      Polubienie

      Odpowiedz

  12. w samotności też się żyje, tak jak i we mgle trzeba się poruszać… do wszystkiego się trzeba przyzwyczaić….

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Słoneczko, tylko dlaczego się przyzwyczajać, dlaczego nie próbować zmienić, rozwiać mgłę?? Czemu skazywać się na cierpienie, bo jednak tacy ludzie naprawdę cierpią??

      Polubienie

      Odpowiedz

  13. Depresja z powodu samotności i tęsknoty wypala w środku na popiół. Wiem coś o tym… Myślę, że czas na działanie, a tylko Ty wiesz, co trzeba zrobić. Pomyśl o tym…

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Dream, ja nie jestem w takim stanie jak opisuję, ja się tlylko ocieram o samotność. Ale własnie dlatego rozumiem jak bardzo nieszczęśliwi są ci, którzy doświadczają jej w całej pełni i nie mają nadziei na zmianę. Bo nie każdy potrafi zawalczyć.

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Nie każdy, masz rację… Najważniejsze, żeby ten stan w porę rozpoznać. Ten stan otarcia. I wiedzieć, że to tylko otarcie.

        Polubienie

        Odpowiedz

        1. To prawda, nie twierdzę, że z moich smuteczków nie może sie kiedyś rozwinąć depresaj, jeśli trwałyby w nieskończoność. Bardzo możliwe, że od drobiazgów się zaczyna. Moja przyjaciółka miała depresję, samotność była główną przyczyną problemu.

          Polubienie

          Odpowiedz

  14. Wszystko jest po coś, a i w samotności trzeba znaleźć cel… może przyszłość lepszych dni (?) Grunt to nie zwariować, choć wiem, że to trudne, szczególnie zimą.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Femme, ja tak mogę powiedzieć, bo wiem że moja samotność jest chwilowa ale nie ci, którzy nie mają już nadziei na inne życie, których żyie JEST samotnością.

      Polubienie

      Odpowiedz

  16. Witaj !Samotność zabiera powietrze ,światło , blask w oku .Najgorsza jest ta we dwoje , bo zabija nadzieję ,że człowiek obok potrafi ją pokonać .Wiesz ,ale i tak najgorsza jest chyba obojętność, która przychodzi potem .Bo obojętność jest stanem nie odczuwania .To już nie mgła , przez którą jednak potrafi przebić się promień słońca ,ale ciemność głębi oceanu .Przepraszam za nieco ” filozoficzny ” wywód 🙂 Pozdrawiam pączkowo 🙂

    Polubienie

    Odpowiedz

      1. No właśnie 🙂 A jak człowiek nie czuje , to czy jeszcze żyje ? Oto jest pytanie .Myślę ,że tylko egzystuje -a to bardzo dalekie od prawdziwego „ludzkiego” życia , które winno przede wszystkim opierać się na uczuciach 🙂 Ja wciąż jeszcze żyję 🙂 A jak dzisiaj u Ciebie ? Mgla trochę opadła ? A może już nawet promyczki słońca widać ? Pozdrawiam 🙂

        Polubienie

        Odpowiedz

        1. A wiesz, że miałam dzisiaj bardzo dobry, spokojny dzien:) A to jak jest w pracy bardzo rzutuje na to jak gęsta jest mgła:)))I taki piękny śnieżek padał, nawet się nie złościłam że to ciągle jeszcze świadczy o zimie:))

          Polubienie

          Odpowiedz

          1. To bardzo się cieszę 🙂 U mnie też zima w pełni ,ale to dobrze -bo w niedzielę jedziemy na ferie do Zakopanego ! Ciepło pozdrawiam :)PS.Czy w czapce i szaliku -to Twoje oczy ? Chyba zielone ? ( życie szalone 🙂 ) tez mam takie .Jeżeli to Ty , to mił Cię trochę widzieć :)))

            Polubienie

            Odpowiedz

            1. Ale Ci fajnie:-) Baw się dobrze, trochę też za mnnie dobra?:)Ja miałam intensywny weekend, niedziela też będzie intensywna, ale tak własnie lubię, z rodziną, pełno „moich” dokoła mnie. Była też imprezka karnawałowa. Super dni!!:))

              Polubienie

              Odpowiedz

  17. Dla mnie chwile samotności to okazja, żeby odpocząć, pobyć ze sobą, zajrzeć do swego wnętrza, posłuchać głosu swego serca… Uwielbiam takie chwile. Ale chyba nie każdy tak ma, bo chociażby moja siostra nie znosi takich sytuacji, woli, jak coś się dzieje…

    Polubienie

    Odpowiedz

  18. Mnie samotność kojarzyła się zawsze z basenem, pełnym kisielu (agrestowego!) – ale ja podobno nienormalny jestem, to sobie mogę. Nie mogę Ci zaaplikować antybiotyku na samotność, ale mogę dać lekkie znieczulenie w chwilach, kiedy samotność najbardziej doskwiera: ucieczka w lekturę. Obłóż się książkami – lekkimi, łatwymi i przyjemnymi, nie wymagającymi wiele wysiłku. Ja w czasie Pierwszej Depresji Światowej poznałem całą twórczość MacLeana :)))

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Nit, w kisielu to się podobno panny biją:) nie wiem tylko czy w agrestowym akurat:))Moja samotność nie jest tak drastyczna, jest jak przypływy i odpływy, cykliecznie mija i wraca……kiedy ja wracam:-(

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Panny się nie biją. Biją się szantrapy. Panny co najwyżej obrzucają się niechętnym spojrzeniem, w czym kisiel tylko przeszkadza.A reszty nie rozumiem, więc się nie wypowiadam 😉

        Polubienie

        Odpowiedz

          1. Wiem, dziś świat się zwulgaryzował i uzywa się innych słów. Ale ja ich nie używam, a szantrapa ładnie brzmi – tak egzotycznie 😉

            Polubienie

            Odpowiedz

    1. Witaj Joanno i Carlo, miło Was tu widzieć:-) Cieszę się, że mimo takiej odległości można porozmawiać, to jest zdecydowany plus internetu. Zajrzałam do Waszego bloga i ze zdumieniem stwierdziłam, że ja już u Was kiedyś byłam. Nie pamiętam już czy komentowałam, ale utkwiło mi w pamięci Wasze cudne zdjęcie:-) Pozdrawiam serdecznie

      Polubienie

      Odpowiedz

Dodaj komentarz