„Przy piwie w karczmie w Limanowej”… w wersji letniej.

Zostałam wyrwana i wcale się nie opierałamJ

Już od dawna narzekam, że w górskiej kwestii mam okropne braki i niedosyt i tęsknotę, dlatego jak tylko przytrafia się okazja żeby ten brak uzupełnić, skwapliwie korzystam.

A okazję miałam.

Oj miałam.

Jeszcze jak miałam!!

Ostatnie pół roku było trudnym okresem, moja forma psychofizyczna legła w gruzach, dlatego uważam, że taki wypad był mi bardzo, ale to bardzo potrzebny. A stwierdzę nawet, że mi się należał.

W każdym razie zabawa była do białego rana, spacery w góry, wieczory w fajnym towarzystwie, dużo śmiechu, dużo wygłupów.

Aż szkoda, że nie mogę się uzewnętrznić ze wszystkimi zdjęciami 😉

Beskidy są takie piękne latem, łąki upstrzone chabrami, makami i prawdopodobnie jakimiś pięknie kwitnącymi chwastami, które może nie wychodzą na zdrowie pszenicy za to zdecydowanie cieszą oczy.

Lęk wysokości przegrywał z widokami zapierającymi dech, a góralskie domki wyglądały jak z klocków lego, tak samo kolorowe i ukwiecone, z uroczymi ganeczkami i spadzistymi dachami, a czaserm nawet wiatraczkami. Może i zalatywało kiczem, ale….to co:)

Mojego stanu upojenia naturą nie było w stanie zakłócić nawet niemiłe wydarzenie w drodze powrotnej.

Zgrzyt, bum, trach……i powrót do domu wydłużył się do granic możliwości.

Z jednej strony to złośliwość losu, ale z drugiej…..

Przypomniałam sobie, co to jest łapać stopa, doświadczyłam ogromnej życzliwości mieszkańców z tamtej okolicy*.

Co prawda z przymusu, ale i tak się liczy, zawitałam do miast i miasteczek, w których nigdy wcześniej nie byłam.

I poczułam się jak nastolatka J

 

*Podziękowania i pozdrowienia dla chłopaków z Czchowa, dzięki Wam zdążyliśmy do domu przed nocą. J

 

Gdybym chciała celowo zrobić takie dziwne zdjęcie pewnie by mi się nie udało. Uciekający znak drogowy 🙂