Z obserwacji

Rano obejrzałam film, w którym jakiś Hindus dzielił się wrażeniami z pobytu w Polsce. Wrażenia jak wrażenia, typowe dla obcokrajowca. Że piękne Polki (no ba!!), że trudny język (rzeczywiście nie jest łatwy), że w dalekich Indiach na temat Polski nie wie się nic (!!!), że mało urozmaicone jedzenie, że czasem brak tolerancji…

Na zakończenie swojej opowieści stwierdził, że Polacy to dziwny naród, ponieważ ciągle szukamy powodów (i znajdujemy je), żeby narzekać, w dodatku narzekają nawet ci, którym wiedzie się całkiem nieźle. Tymczasem w jego kraju najbiedniejszy Hindus, zawsze szuka (i znajduje) powód, żeby się uśmiechnąć.

W związku z powyższym obiecałam sobie, że dzisiaj tylko tematy pozytywnie nastrajające!

I właśnie w czasie przerwy na lunch takową, pozytywnie nastrajającą obserwację poczyniłam. Otóż pracuję w dosyć ruchliwym miejscu, dosyć ruchliwego miasta. Sygnalizacja świetlna oczywiście jest, ale tylko na tych największych ulicach, przy innych ciągle jeszcze jesteśmy zdani, na grzeczność kierowców.

Zrobiłam test.

Możecie mi wierzyć lub nie, ale na 10 przypadków przechodzenia przez jezdnię (właśnie w tym konkretnym miejscu, może jest magiczne?), aż ośmiu kierowców zatrzymywało się, żebym mogła bezpiecznie przejść. Z własnej woli!

Żadnego wymuszania, żadnego chamstwa, żadnego trąbienia. Można?

Można.

A tyle złego mówi się o tutejszym stylu jazdy.

Dorzucam więc taki miły akcent przeciw obiegowej opinii.

 

BTW: Przypomniała mi się bardzo archiwalna notka Tyle się zmieniło w moim życiu od tamtej pory, czy to na pewno ja napisałam? (TU) 

 

O kierowcach TIR-ów napiszę następnym razem… bo miało być optymistycznie.

Innych optymistycznych spostrzeżeń niet.

 

PS. Anabell, czy wiesz, dlaczego przy pasażu Wiecha stoi wielkie białe jajo???

47 myśli w temacie “Z obserwacji”

  1. No proszę jak to się dzisiaj zgrało z moim przypadkiem. Niestety, ale u mnie było nieprzyjemnie. Musiałam wymusić przejście przez jezdnie (bo już nie wytrzymałam) i facet źle skręcił… a ja właśnie przechodziłam i oczywiście ja dostałam ochrzan. Jednak nie zrażajmy się. Jutro będzie lepiej. Pozdrawiam serdecznie Filozofka.blog.onet.pl

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Ty opisujesz klasyczną sytuację na przejściu:) To zwykle piesi dostają ochrzan, bo kierowca otworzy okno, puści wiązankę i znika. A pieszys zostaje ze zdumieniem na twarzy:) Jutro będzie lepiej!!

      Polubienie

      Odpowiedz

  2. Caffe, bladego pojęcia nie mam. Mnie ostatnio moje miasto zaskakuje, chwilami jestem jak w obcym mieście. Zresztą jak tylko mogę to unikam śródmieścia Warszawy.Z Mokotowa na Bielany lub Chomiczówkę przemykam się dołem i staram się mieć jak najmniej spraw do załatwienia w śródmieściu. Nie jest to trudne, bo wiele firm powynosiło się z Centrum. A na prawym brzegu Wisły to staram się w ogóle nie bywać, choć los zmusił mnie przez pewien czas bywać codziennie w Aninie. Zastrzeliłaś mnie tym jajerm, całkowicie.Miłego, 😉

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. A ja lubię Śródmieście:) A już najbardziej tę jego część od Żurawiej do Placu Konstytucji. Ma klimat. Powiem szczerze, że gdybym mogła kupić tutaj mieszkanie, to nie wiem czy bym się nie skusiła….chociaż wiem, że tu drożej, tłumniej i mniej zacisznie:) Ale ja jestem istota, która lubi skupiska. Taki blokers, który wyrósł w domku jednorodzinnym i uciekł z niego tak szybko jak się dało:)

      Polubienie

      Odpowiedz

    1. Warszawa jest o tyle trudnym przypadkiem, że tutaj żyje się naprawdę szybko, więc i kierowcy inaczej się zachowują na drogach. Nie wspominając już o nagminnym łamaniu przepisów właśnie ze względu na prędkość. No i nie każdy kierowca w Warszawie to warszawiak:)

      Polubienie

      Odpowiedz

  4. noo, trzeba przyznac, ze po prostu rzadko sie zatrzymują aby przepuscic. Nie wspominając juz o tym, jak jeżdża. Sama jestem świeżym kierowca, i nie zatrzymuje się, aby ustąpic. Nie, ze nie chce. po prostu mi sie śpieszy wiecznie. Lecz jak czasami jade spokojnie i widze np. dzieck stojące, które boi sie rpzejsc, zatrzymuje się. Starszą Panią-czasami. Noo, a napaleni faceci sie zatrzymują, przepuszczają i gapią sie na tył.ki ? Zboczeńcu. Faceci! Pozdrawiam- Ruda.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Wiesz, jeszcze samo patrzenie to nie problem:) W każym razie kobiety też lubią sobie popatrzeć na przystojnych facetów a niekoniecznie są zboczone:)

      Polubienie

      Odpowiedz

  5. No ale jednak 20% kierowców to chamy. Dużo… Zwłaszcza, że ustąpienie pieszemu na przejściu, to ich obowiązek, łaski nikomu nie robią…

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. O zwłaszcza, że kierowca może się jednak zatrzymać, ma alternatywę, a pieszy przecież nie przefrunie:) Tym bardziej, że zwykle do następnego przejścia jest jednak kawałek.Ale dzisiaj był kolejny dzień obserwacji i wnioski podobne. Zatrzymują się!! Sami! Może pracuję wśród elyty:)

      Polubienie

      Odpowiedz

  6. Szczęśliwy to naród Ci hindusi. Bo prawdą jest, ze jesteśmy strasznie narzekającym narodem, kto nigdy nie narzekał, niech pierwszy rzuci kamieniem :)))Taka kultura, nie wiem jak moglibyśmy to wyplenić.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. No taaaak, prawda, narzekam…..ale przynajmniej staram się robić to jak najrzadziej:) I w głębi serca wiem, że dostałam od losu naprawdę wiele. Tylko ociupinkę mniej niż pragnę:)

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Dodam, że ta ocipina dotyczy rzeczy materialnych:) I jest to calkiem spora ociupina:)) Natomiast z rzeczy niematerialnych, bezcennych, dostałam wiele, ale na wiele ciągle jeszcze czekam:)

        Polubienie

        Odpowiedz

  8. hm… wydaje mi się, ze pierwszy kierowca rzucił w eter żeby wszyscy uwazali bo przy krawężniku buja się jakaś szalona… jakby chciała…

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Dobre!! Jakelo, nie!! Przecież nie stałam tam cały czas, tylko przechadzałam się. Pierwsza próbka była rano, druga i kolejne w porze lunchu, na przestrzeni dłuższego czasu:)))Ale Twoje wyjaśnienie jest fajne:)

      Polubienie

      Odpowiedz

  10. Witaj :))W kulturze wschodu jest zupełnie inna filozofia, tam szuka się szczęścia, radości nawet tych drobnych, i ludzie potrafią być szczęśliwi nawet z bardzo drobnych rzeczy, podczas gdy u nas jest to raczej rzadkością :)))Na szczęście u nas powoli też już wolno się uśmiechać i cieszyć tym, co dobre i piękne :))

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. My Polacy też potrafiliśmy, przecież to jest własnie stare, znane, renesansowe „poprzestawanie na małym”, Prawdopodobnie na skutek różnych zawirowań polityczno – społecznych zapomnieliśmy o tej zasadzie po prostu. Najwyższy czas sobie przypomnieć:) Ja pomimo oddalenia od miejsca, w którym byłam bardzo szczęśliwa, zaczynam się pomału odnajdywać i organizować także pod tym względem. Zaczynam znowu otwierać się na małe radości. Na te najzwyklejsze przyjemności. Kiedyś przecież potrafiłam!!

      Polubienie

      Odpowiedz

  11. Dorzucę tych pozytywów, żeby nie było, że nie ma. Grzybów jest zatrzęsienie i las jesienią jest piękny… żyjemy… mamy końskie zdrowie… i zielone oczy kota patrzą na mnie miłośnie… i niebieskie – czyjeś inne – też… I w ogóle!!! Zwłaszcza ten ostatni argument jest nie do przebicia :))))

    Polubienie

    Odpowiedz

            1. No właśnie!! można sobie ułożyć życie, a nawet trzeba. Nie można mówić, że jak się raz nie udało to nie uda się po raz kolejny. Warto otworzyć się na drugiego człowieka.

              Polubienie

              Odpowiedz

    1. Zmienilam się pewnie jakoś też:) A już na pewno zmieniło się to, że jeszcze (ale zaakcentuję, że JESZCZE), nie prowadziłam tutaj auta. To wyzwanie przede mną, jednak nie zrezygnuję z czegoś co sprawia mim niesamowitą frajdę:)

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Ja już po Warszawie jeżdziłam. W sumie do wszystkiego można się przyzwyczaić. I do Krakowa i Wrocławia i dzie ja tam jeszcze nie byłam.Dasz radę.

        Polubienie

        Odpowiedz

        1. Na pewno dam!:) Nie chodzi o to, że się boję, tylko o to, że mieszkam w dobrym komunikacyjnie miejscu i w sumie to nie mam potrzeby jeździć. Ale jak zmienię miejsce….albo mieszkania, albo pracy to pewnie będzie konieczność:)

          Polubienie

          Odpowiedz

  13. Caffe, a fakt,że dziś tylko przelotnie u nas padało to też pozytyw. Boję się kierowców TIRów, b.często na szosie jeżdżą w sposób niebezpieczny. A najgorzej ci zza wschodniej granicy, bo często na podwójnym gazie.Miłego, 😉

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Oj tak, ale Ci zza zachodniej też nie są lepsi. Czasem nie da się takiego wyprzedzić, bo szosa wąska a ten nie zjedzie choćby ociupinkę w prawo!! Często specjalnie tamują ruch. Ostatnio dużo podróżuję to widziałam takie zachowania.

      Polubienie

      Odpowiedz

  14. Nie narzekam, w USA ochodza sie z pieszymi jak z jajkiem. Ale przyjemnie poczytac notke pelna optymizmu i nadziei. Oby tak zawsze:)

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. No widzisz, w USA może to być normą, a u nas trzeba ciągle jeszcze czekać na normalność! W dodatku niedługo czeka nas ogromna przebudowa centrum, już sobie wyobrażam co się będzie działo, jakie nerwy przy totalnej blokadzie komunikacyjnej.

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. Nie , jako pieszy ani kierowca nie krzyczę 🙂 Tak ogólnie powiedziałam,że jak puszczają mi nerwy to zdarza mi się podnieść głos:)

        Polubienie

        Odpowiedz

                1. A wiesz, że z moich obserwacji wynika, że te osoby, które uwielbiają latać ze ścierką po mieszkaniu, na okrągło to robią, uwielbiają też kłótnie. Może to jest właśnie ta zależność:)

                  Polubienie

                  Odpowiedz

  16. Vissy, poprawiałam jeszcze notkę, kiedy komentowałaś ją…..W takiej sytuacji notka zawsze idzie w eter. Sorry. Napisz proszę jeszcze raz.

    Polubienie

    Odpowiedz

Dodaj komentarz