W zasadzie to trochę znowu o relacjach

Dzisiaj, korzystając z przerwy obiadowej, łapałam ostatnie (podobno) słoneczne promienie tego lata. Gdzieś w tle hałas kosiarki i zapach świeżej trawy przypomniał mi rodzinny dom. Ech….

Odprężałam się przy wydrukowanym wcześniej z Onetu artykule pt. „Nowa przyczyna rozwodów”. Proszę mi tylko nie krytykować tematyki, przy której się relaksowałam, bo każdy się relaksuje jak chce i jak w danym momencie możeJ Oj byłam po prostu ciekawa jakaż to przyczyna uplasowała się na pierwszym miejscu w rankingu (a że ranking w każdej sferze życia być musi to wiemy, tak? – odsyłam do swojej starej notki)

Więc wyczytałam, że w dzisiejszych czasach małżeństwa rozpadają się najczęściej dlatego, że małżonkowie się w sobie odkochują. Genialne w swej prostocie!J No dobrze, tylko trochę się naśmiewam, bo chyba rozumiem, o co chodziło autorom zestawienia.  Dawniej odkochiwano się dopiero po zdradzie, i dlatego to właśnie ona była główną przyczyną rozpadu małżeństwa, teraz wcale nie musi dojść do zdrady, wystarcza sam brak uczucia, by złożyć pozew. Chyba uczciwsze postawienie sprawy, chociaż prawdopodobnie, dla osoby która nadal kocha, równie bolesne.

Biorąc pod uwagę ludzkie uczucia jestem w stanie zrozumieć, że niektórzy łatwiej godzą się ze zdradą partnera (partnerki), niż z obojętnością. Może i słusznie wychodzą z założenia, że akt zdrady nie musi jeszcze oznaczać końca miłości. Przyłapany na gorącym uczynku facet zwykle tłumaczy, że to „tylko seks”, że ona – kochanka, nic dla niego nie znaczy, że kocha tylko ją -żonę, że to przypadek (przypadek?:-). Taki facet prawdopodobnie nawet wierzy w to, co mówi, a mówi tak często, że po jakimś czasie zaczyna wierzyć również żona (czy partnerka). Dlatego wybacza.

Ale jak wybaczyć odkochanie? Odkochanie to przecież oczywisty brak miłości, to rzeczywisty, jedyny możliwy w tej sytuacji …koniec. Nie ma już o co walczyć, nie ma do czego wracać, nie ma na czym budować relacji.

Na kochankę można się wściec, nawiasem mówiąc dziwne, że tylko na kochankę, jakby męża w tym akcie zdrady nie byłoJ. Z psychologicznego punktu widzenia złość jest lepsza niż żal. Po pierwszym, przeżytym szoku, następuje powolne oczyszczanie własnych uczuć, wyzbywamy się resztek (podsycanych wspomnieniami) miłości do partnera i uczymy żyć bez niego. Natomiast żal to najprawdziwsza strata, która sprawia, że odczuwający ją człowiek zaczyna analizować własne życie a potem obarczać się odpowiedzialnością za sytuację, w której się znalazł. I częściowo ma rację, bo wina zwykle leży po obu stronach.

Wracając do głównego tematu mojej notki, czyli do kwestii przyczyny, to myślę, że mimo wszystko przyjemniej jest rozstawać się w wyniku niezgodności temperamentów niż na przykład „niezgodności zapachowej”, jak to się stało u pewnego małżeństwa z Kairu. Sędziowie zebrani na rozprawie rozwodowej, początkowo nie brali na poważnie argumentów skarżącej się na męża Egipcjanki, jednak zmienili zdanie…. gdy ten stanął przed sądem. Mężczyzna kąpał się tylko dwa razy do roku J