Pamięć skojarzeń/ Memory of associations

Kasztany od zawsze kojarzą mi się z beztroską. Jak takie małe coś, trzymane przez chwilę w dłoni, może wpływać na kondycję psychiczną człowieka? No może. Podobnie, ale znacznie intensywniej bywa z zapachami, o ile wcześniej nastąpiło ich skojarzenie z czymś miłym. Piszę o sobie, ale podejrzewam, że nie tylko ja tak mam. Szkoda, że nie można takiego ulotnego zapachu zamknąć w fiolce z atomizerem i naparzać nim dokoła własnego nosa, gdy dopada przygnębienie. Ileż to byłoby mniej depresji na świecie:-).

Tak samo jest z przyrodą. Coś, co się kiedyś skojarzyło bardzo pozytywnie, siedzi w głowie do dziś.  Gdy np. ściskam w ręku owoc kasztanowca, odczuwam najprawdziwsze, niczym nie zmącone szczęście. To jest oczywiście ulotna chwila, takie wspomnienie z przeszłości, które przeleci przez głowę i poleci dalej.

Ale zanim wyleci, przypomni mi podstawówkę, mały, PRL-owski klocek, identyczny jak setki innych w tamtych czasach. Klasę, w której odbywały się zajęcia praktyczno-techniczne. Pamiętam, że wychowawczyni robiła co mogła, żeby zainteresować dzieci robótkami ręcznymi, które według tamtego programu nauczania, mogły się przydać w dorosłym życiu. Jak się przydawały w dorosłym życiu kasztanowe ludki?

Kto kiedykolwiek musiał zabawiać znudzone jesienną niepogodą dzieci, ten wie:-)

---

Chestnuts have always been associated with carefree on my mind. How can such a small thing, held for a moment in a hand, affect the mental condition of a person? Well, it can.

Similarly, but much more intense is about fragrances, if they were previously associated with something nice. I write about myself, but I suppose that it’s not just me the only one. It is a pity that such an elusive fragrance can not be enclosed in a vial with an atomizer and whaling it around your own nose when you feel in glum. How much less depression in the world would be :-).

It’s the same with nature. Something that has been associated very positively in the past, is still in the mind. For example, if I hold chestnut fruit in my hand, I feel the real, unspoiled happiness. This is of course a fleeting moment, a memory from the past that will fly overhead and fly away.

But before it fly away, it will remind me of the primary school, a small, PRL’s cube, identical to hundreds of others in those days. A class in which practical and technical classes were held. I remember that the teacher did her best to interest the children with handicrafts, which, according to that curriculum, could be useful in adult life. How were chestnut guys useful in adult life?

Who ever had to entertain bored kind in the rainy autumn days, he knows 🙂