Ulubiony wieczór blogerki/ Favorite blogger’s evening

Siedzę sama, ale nie samotna. Uwielbiam leniwe, pozbawione jakieś głębszego planu wieczory. Gdy moim jedynym dylematem jest: książka, czy film? Białe, czy czerwone? Najbardziej lubię takie wieczory, gdy przychodzą tuż po szalonym tygodniu,  smutnym lub trudnym, a taki miałam teraz.
Więc odreagowuję.

À propos książki, to  główna bohaterka tej, którą akurat czytam („W żywe oczy” JP Delaney), jest rozchwiana emocjonalnie, projektuje własną rzeczywistość tak bardzo, że ja już nie wiem, co tam jest prawdą, a co aktorską kreacją. Dziewczyna stara się podążać za marzeniami i porywem serca, ale chyba nie wie, że „lepiej nie iść tą drogą”:-). Dlatego, w nieco shizofrenicznym stylu tworzy swój własny, alternatywny świat. Tymczasem, w tle rozgrywającej się historii, recytowana jest poezja Baudelair’a, która staje się takim bohaterem drugiego planu. I już wiem, że następną lekturą będą „Kwiaty zła„, jakoś zupełnie nie pamiętam, żebym kiedykolwiek na studiach je czytała.

Może pod wpływem tej książki napisałam poprzednią notkę o zakłamaniu? Już wtedy byłam w trakcie lektury 🙂

Najdziwniejsze w tym wszystkim jest to, że jednocześnie chciałabym czytać i coś mnie stopuje, i właśnie uświadomiłam sobie, że chyba po prostu bardzo chciałabym, żeby mnie zaskoczyli. Bohaterowie i autor.

---

I’m sitting alone, but not lonely.:-) I love lazy, devoid of any deeper plan evenings. When my only dilemma is a book or a movie. White or red. I like those evening the most after a crazy week, sad or difficult, and that’s what I had.

So I’m unwind.

By the way of the book („In the Living Eyes” by JP Delaney), the main character is emotionally distracted, she designs her own reality so much that I no longer know what is the truth and what is the acting creation. He tries to follow his dreams and impulses, but he probably does not know that better not to go this way :-). That is why, in a somewhat shizofrenic style, he creates her own, alternative world. Meanwhile, Baudelaire’s poetry is recited in the background of the story that unfolds, becoming the hero of the second plan. And I already know that the next what I will read, will be the „Flowers of Evil„, somehow I completely do not remember that I would ever read it during my studies.

Perhaps under the influence of th book I wrote a previous note about the deception? I was reading then:-)

The strangest thing is that, at the same time I would like to continue the reading and something stops me, I think I just realized that I would probably want to be take by surprise. By main heroeats or author.