Retrospekcyjnie o zabawie w poetkę:-)/ Retrospectively about the game called „to be a poet” :-)

Facebook przypomniał mi, że 8 lat temu byłam na spotkaniu literackim poświęconym książce Jonasza Kofty, „Co to jest miłość. Wiersze i piosenki zebrane. Tom 1” (pisałam o tym tu: Czy ktoś dzisiaj czyta wiersze?. Nigdy nie kupiłam drugiego tomu, ale do tej właśnie jedynki, co jakiś czas wracam. Ostatnio rzadziej, bo chyba spoważniałam:-) Stałam się mniej romantyczna (cóż, takie mamy czasy panie), bardziej przyziemna (życie to najskuteczniejsze uziemienie), jedynie na refleksję pozwalam sobie tak samo regularnie jak dawniej:-). Człowiek się zmienia, a dodatkowo, życie odziera go z  tkwiącej w nim głęboko, ale w moim przypadku, bardzo słabo regenerującej się, cząstki wrażliwości, jaką jest poezja duszy. Niemniej jednak uświadomiłam sobie, że zanim ten mój naturalny kolagen wrażliwości utracił nieco swoją elastyczność, powstało całkiem sporo pomysłów.

Kiedy zaczęłam kopiować treść bloga (jak poradził mi Bfcb, za co dziękuję) okazało się, że było wiele notek, dla których mogłabym w zasadzie stworzyć osobną kategorię:-)

Wiecie, że właśnie od tego zaczęło się moje blogowanie? Od pewnego limeryku, który został napisany przez Rychoca, na prowadzonym przez niego blogu (dzisiaj już nieistniejącym), gdzie czytelnicy, zupełnie spontanicznie zaczęli wrzucać naprędce wymyślone rymowane komentarze.  Limeryk o mnie brzmiał mniej więcej tak.

„Pewna Beata z polskiego miasta skądinąd całkiem miła niewiasta lecz wadę jedną miała gdyż blogi ciągle czytała zamiast pracować. Do diaska!”

„A certain Beata from the Polish city anyway, a woman quite nice and quite pretty, but one defect she had, she was always blogs read instead of work, for sake pity!”

I to był pierwszy wpis (styczeń 2007), na moim pierwszym blogu, który też już nie istnieje (Blog Beaty).

Potem powstawał tematyczny mix, jednak znajdziecie tu moskaliki, wiersze pod wpływem chwili (Kiedyś…… a prawie jak wczoraj, czyli „Hu hu ha, hu hu ha, nasza zima zła”:),  zabawę w rymowanie Pisać każdy może, na podstawie luźno dobranego zestawu słów z wyszukiwarki rymów. Tu szczególnie polecam komentarz Mironq, który do niewykorzystanych przeze mnie wyrazów dopisał swój własny wiersz. Dla mnie humorystyczna bomba!:)

Pochwaliłam się też kiedyś, jednym z wyróżnionych w Ogólnopolskim Konkursie Literackim Ziemi Lubelskiej – im. Józefa Łobodowskiego organizowanym przez Lubelski Oddział Związku Literatów Polskich, ale bardzo mi bliskim wierszem pt.  Jak co roku.

Na koniec, wrzucam ponownie filmik z notki sentymentalnej, szczególnej z wielu powodów, link do niej znajduje się tu: Śpieszmy się kochać miasta, słuchając, prawie się popłakałam. Po pierwsze, bo miejsce, w którym ten filmik nagrałam wygląda dziś zupełnie inaczej, drzewa wycięto i pozostał ogołocony z zieleni plac, z którego w oczywisty sposób również ptaki odleciały (nie, to nie wina PIS-u ani Tuska, to jedynie chciwy urzędas, który mam nadzieję, został już z tego rozliczony). Po drugie, bo mnie już tam nie ma.

---

Facebook reminded me that 8 years ago I was at a literary meeting devoted to the book of Jonasz Kofta, „What is love. Poems and songs collected. Volume 1 „(I wrote about it here: Does anyone read poems today?) I never bought the second volume, but I come back to this first one from time to time. Recently, less often, because I became more serious 🙂 I became less romantic (well, such times), more termporal and mundane (life is the most mundane ground), only reflection is this one, I let myself as regular as before 🙂 People changes, and overtime, life takes that part of deep inside, but in my case, very poorly regenerating particle of sensitivity, which is the poetry of the soul. Nevertheless, I realized that before this my natural collagen of sensitivity lost some of its flexibility, quite a lot of ideas arose.

When I started copying the content of the blog (as advised by Bfcb, for which I thank you) it turned out that there were many notes for which I could basically create a separate category 🙂

You know that this is where my blogging started? From a limerick, which was written by Rychoc, on his blog (now no longer existing), where readers spontaneously began to put in hastily invented rhymed comments. The Limerick was about me, more or less like that.

„A certain Beata from the Polish city
anyway, a woman quite nice and quite pretty,
but one defect she had,
she was always blogs read
instead of work, for sake pity!”

I tried to translate it keeping the rhymes 🙂

And this was the first entry (January 2007), on my first blog, which does not exist anymore (Beata’s Blog).

Then there was a thematic mix, but you will find here moskaliki (short, rhymed and witty rhyme,), poems under the influence of the moment (Once …… and almost like yesterday, meaning „Hu hu ha, hu hu ha, our winter evil” :), play with rhyming „Writing everyone can”, based on a loosely selected set of words from the rhyme search engine. Here I especially recommend Mironq’s comment, which added to my own poem to unused words. Tremendous dose of humor – for me:)! 🙂

I also boasted one time, one of the honored in the National Literary Competition of the Lublin Region – them. Józef Łobodowski organized by the Lublin Branch of the Polish Writers’ Union, but very close to my heart, a poem „Like every year”.

Finally, I again post a video from a sentimental note for me, a link to it is here: „Let’s hurry to love the city”. First of all, because the place where I recorded the movie looks completely different today, the trees were cut down and the square was left bare, of which the birds also flew away (no, this is not the fault of PIS or Tusk, they is only greedy official, which I hope has already been punished). Second, because I’m not there anymore.

I am sorry that the entries to which I have provided links do not yet have a translation, but these are old entries and I don’t have time to catch up. I will try to add a translation, but at this point, if you want to check the content, please use Google translator. Thank you:)