Dziewczyny chwalcie się!/ Girls, boast!

Kasia z „LessthanPerfect” rzuciła na Instagramie hasło „Dziewczyny pochwalcie się!”, a tym samym zmusiła mnie do zastanowienia się nad sobą.

Podejrzewam, że jak co drugi Polak, łatwiej byłoby mi wymienić to, z czego nie jestem dumna lub, co powinnam w sobie zmienić, ale wiecie, nie po to przeszłam przez trening asertywności, żeby sobie teraz dowalać:-) Tak naprawdę, to chyba już dojrzałam, i potrafię przyznać, że mam wady, że parę ważnych rzeczy spieprzyłam, ale też, że mam wiele zalet, które prawdopodobnie w ostatnim czasie trochę zaniedbuję. Chwalenie się również zaniedbuję:-)

Zacznę od tego, że moim zdaniem całkiem nieźle mi wychodzi blogowanie, w sensie pisania, przelewania myśli na papier. Nie mam z tym większego problemu, pod warunkiem, że dostanę chwilę skupienia i dobry temat:-). Nadal jednak nie potrafię znaleźć tej tematycznej niszy, która pozwoliłaby mi połączyć blogowanie z zarobkowaniem. Bo co śmieszne (biorąc pod uwagę, że ja NAPRAWDĘ nie przepadam za poezją), to właśnie za wiersze dostałam nagrodę finansową, z prozą łączyły się tylko umowy barterowe. A przecież byłoby tak cudownie móc połączyć przyjemne z pożytecznym:-)

Jestem odpowiedzialna. Jeśli coś obiecam, i wiem, że to jest naprawdę ważne, to żeby skały srały żeby się waliło i paliło, dotrzymam słowa. I to jest zaleta i wada jednocześnie. Wada, bo zbyt wiele od siebie oczekuję na skutek tego, że wiele się oczekuje ode mnie.

Miałam problem z perfekcjonizmem. Konstruktywna krytyka wybijała mnie na długo z rytmu i dobrego samopoczucia. Tak bardzo skupiałam się na poprawianiu błędu i poprawianiu mnie samej, żeby tego błędu nie popełnić po raz drugi, że…..cóż, spalałam się na maksa. Dzisiaj mogę postawić śmiałą tezę, że gdybym nauczyła się być asertywna dziesięć, piętnaście lat temu, wszystko byłoby inaczej.

Bo chociaż tak samo jak dawniej, nie chowam głowy w piasek, to już nie biorę odpowiedzialności za błędy innych ludzi, przestałam być miotełką curlingową usuwającą z drogi pojawiające się na horyzoncie cudze problemy.

Dlatego znajduję czas na czytanie (to akurat obowiązkowo i zawsze!), na dbanie o siebie, (niestety ciągle za mało, ale się nie poddaję!), na rozwijanie swoich pasji, których jest tyle, że zanim się zastanowię, jaką w danym momencie troszeczkę porozwijać, robi się noc;-) Powaga. Chciałabym pouczyć się hiszpańskiego, napisać wiersz na najbliższy konkurs poetycki, wrócić do pisania moich opowiadań, obejrzeć kurs „Hasztagownia”, rozkręcić Instagram, dopieścić blogowy funpage, który leży odłogiem, zapisać się znowu na kurs tańca, a przecież trzeba czasem pójść do kina, obejrzeć jakiś film, czy po prostu spotkać się z przyjaciółmi.

Innym razem, ta nieco bardziej romantyczna Caffe, ma ochotę wyrzucić telefon, usiąść gdzieś na wiejskim tarasie, najlepiej w Bieszczadach, z drutami i kłębkiem wełny na kolanach, z szydełkiem czy igłą do haftowania i oddać się prostej, odstresowującej przyjemności.

W epoce przedinternetowej byłam cierpliwsza:-)

---

Kasia from „Lessthanperfectwoman” gave the slogan on her Instagram: „Girls, boast.!” And thus forced me to think about myself.

I suspect that, like every other Pole, it would be easier for me to exchange what I’m not proud of or I think, I have to change, but you know, I went through the assertiveness training and I will never again do a self-flagellation 🙂 Actually, I think I have matured to admit, that I have drawbacks, that I have screwed up some important things, but also that I have many advantages, and I have probably neglected that advantages a little lately. Lauding myself also 🙂

I will start with the fact that in my opinion my blogging is quite good, in the sense of writing, transferring thoughts to paper. I do not have a big problem with it, provided I get a moment of focus and a good topic :-). Still, I can not find this thematic niche that would allow me to combine blogging with earning. Because what’s funny (considering that I REALLY do not like poetry), it was for poems I received a financial prize, only bartering agreements were connected with prose. And yet, it would be so wonderful to be able to combine business with pleasure 🙂

I’m responsible. If I promise something, and this something is really important, then no matter what, I will keep my word. And this is the advantage and disadvantage at the same time. Defect, because I expect too much from myself due to the fact that much is expected of me.

I had a problem with perfectionism. Constructive criticism messing up my rhythm and well-being for a long time. I focused so much on correcting the error and correcting myself, so that I would not make the mistake for the second time … that, well, It throwing me off to the max. Today I can make a bold statement that if I learned to be assertive ten or fifteen years ago, everything would be different.

Because although just as before, I do not bury my head in the sand, I also do not take responsibility for the mistakes of other people, I have stopped to be a whisk of the curling granite stones, removing the problems appearing on the horizon.

That’s why I find time for reading (obligatory and always!), taking care of myself, (unfortunately not enough, but I do not give up!), develop my passions, which so many I have, that before I think about what at the moment I could develope a little, night becomes. Serious ;-). I would like to learn Spanish, write a poem for the next poetry contest, go back to writing my stories, watch the „Hasztagownia” course, do Instagram a better place, develop a blog’s funpage, becouse sleeps, sign up again for a dance course, and somtimes I have to go to the cinema, sometimes watch a movie or just meet my friends.

Another time, this somewhat more romantic Caffe, wants to throw the phone, sit somewhere on the country terrace, preferably in the Bieszczady Mountains, with wires and a bundle of wool on your knees, with a crochet or embroidery needle and give herself a simple, stress-relieving pleasure.

In the pre-Internet era I was more patient 🙂