Na rowerze, na wózku inwalidzkim, świat bez barier/ On a bike, in a wheelchair, the world without barriers

Nareszcie jeżdżę do pracy rowerem i nie marznę w ręce, uszy, ani inne części ciała. W dodatku kupiłam kurtkę, która spełnia prawie wszystkie wymagane przeze mnie normy, jeśli chodzi o ubranie sportowe, to znaczy, jest ciepła, przewiewna i się w niej nie pocę! Wożę ją zawsze w plecaku na wypadek zmiany pogody, w dodatku ma wszyte odblaski, więc widać mnie wieczorem z daleka. Poprzednia była śliczna, czerwona, fajnie dopasowana, ale po kilometrze czy dwóch zaczynałam się czuć jak w minisaunie. Kolejny raz przekonałam się więc, że w przypadku ubrań sportowych uroda to nie wszystko.

Wracając do przejażdżki, choć raczej powinnam napisać, do wspinaczki, bo akurat wprowadzałam rower pod górę, wzdłuż ul. Górnośląskiej (próba podjazdu choćby na najniższym biegu niezdana:-), nagle zauważyłam nadjeżdżającego z naprzeciwka, na wózku inwalidzkim, chłopaka, który sprawiał wrażenie, jakby nie mógł skoordynować pracy przednich i tylnych kół. Próbował nie wypaść na ulicę, nie porysować stojących obok samochodów, a jednocześnie nie rozpędzić się za bardzo, bo w tym konkretnym miejscu ulica ma naprawdę ostry spadek. Odstawiłam rower i zaproponowałam pomoc. I wiecie co się stało? 

Okazało się, że to student, który w ramach programu „Warszawa bez barier”, testował możliwość poruszania się po mieście wózkiem inwalidzkim, ale student w pełni sprawny fizycznie, stąd brak doświadczenia i nieporadność w kierowaniu wózkiem. Przypadła mu w udziale właśnie Górnośląska i chyba Myśliwiecka. Trudne, strome ulice.

I pomyślałam, że to świetny pomysł, że program realizują również osoby zdrowe. Po pierwsze mogą wejść na chwilę w świat osoby niepełnosprawnej, który z pozycji wózka wygląda z całą pewnością inaczej i widać wszystkie niedoskonałości warszawskich chodników. Po drugie, myślę, że po takim teście człowiek sprawny inaczej patrzy na własne możliwości, docenia te dobra, które zostały mu dane. Taka emocjonalna wartość dodana.  Jak myślicie? 

Ja do tej pory jestem w bardzo pozytywnym szoku.

---

Finally, I go to work by bicycle and do not freeze in my hands, ears, or other parts of my body. In addition, I have a jacket that meets almost all the standards required by me when it comes to sportswear, that is, it is warm, airy and I do not sweat in it! I always carry it in my backpack in case of a change in the weather, in addition it has sewn-silver stripes reflective, so you can see me in the evening from a distance. The previous jacket was lovely, red, well-matched, but after a kilometer or two, I started to feel like in a minisauna. Once again, I found out that in the case of sportswear, beauty is not everything.

Returning to the ride, well, I should write „to the climbing”, because an attempt to drive even the lowest gear failed, and I was walking with a bike up the Górnośląska street, I suddenly noticed a boy coming in from the opposite direction, in a wheelchair, who seemed to be unable to coordinate the work of the front and rear wheels. He tried not to fall out on the street, not to scratch the cars standing nearby, and at the same time not get too fast, because in this particular place the street has really sharply going down. I put down my bike and offered help. And do you know what happened?

It turned out that it was a student who, as part of the „Warsaw without barriers” program, tested the possibility of moving around the city by a wheelchair, but the student was fully physically fit, hence the lack of experience and ineptitude in driving the wheelchair. He was checking the Górnośląska and probably further, the Myśliwiecka street. Difficult, steep streets.

And I thought it was a great idea that the program was also implemented by healthy people. First of all, they can enter the world of the disabled person for a moment, which from the position of the wheelchair looks certainly different and you can see all the imperfections of the Warsaw pavements. Secondly, I think that after such a test, a healthy person looks at his own possibilities differently and appreciates those goods that have been given to him. Such emotional added value. What do you think?

So far I am in a very positive shock.