Asystent zdrowienia/ Assistant of Experienced Involvement

Niedługo w Polsce pojawi się nowy zawód, tzw. asystent zdrowienia, który w Europie już istnieje i chyba ma się całkiem dobrze. Będzie mógł go wykonywać każdy, bez względu na wykształcenie i wiek (w przedziale 18 – 67 lat), jedyny warunek, jaki postawiono przed aplikantem, to posiadanie możliwego do zweryfikowania bagażu doświadczeń.

Wyobraźcie sobie, że osoba bardzo Wam bliska przeżywa właśnie kryzys emocjonalny, załamanie, czy wręcz chorobę psychiczną. Wydaje mi się, że w obliczu takiej tragedii człowiek staje się bezradny. Lekarz coś tam radzi, przepisuje tabletki, terapie, mówi jak postępować z chorym i wypisuje do domu. I w tym domu pacjent wraz z rodziną, staje twarzą w twarz z problemem, który nie znika, a z którym trzeba nauczyć się żyć i właściwie postępować. Pojawiają się wątpliwości, pytania, strach, tyle niewiadomych ile przypadków medycznych. W takiej sytuacji kluczowa jest możliwość uzyskania szybkiej pomocy, czy rozmowy z kimś, kto doskonale zrozumie, co przeżywa pacjent i jego bliscy, bo sam przeszedł przez każdy etap choroby i zdrowienia. Dlatego teraz może być asystentem zdrowienia kogoś innego, może dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem, pomóc w kontaktach z instytucjami, zespołem terapeutycznym. Może stać się pomostem między lekarzami, pracownikami socjalnymi a całą resztą społeczeństwa, w które krok po kroku, na nowo wprowadza pacjenta. Bardzo ważne jest również to, że taki asystent, z pewnością łatwiej niż bliscy, odczyta symptomy ewentualnego nawrotu choroby lub negatywne skutki przyjmowanych leków. Jego racjonalne podejście do pacjenta, w kontakcie z przepełnioną emocjami rodziną, będzie bezcennym elementem rekonwalescencji i powrotu do życia w społeczeństwie, które ciągle jeszcze stygmatyzuje ludzi z chorobami psychicznymi.

Zdrowi ludzie uważają, że choroba psychiczna to efekt uzależnienia, przyjmowania środków psychotropowych. Nie zawsze tak jest, większość przypadków to geny, bezsilność wobec otaczającej nas rzeczywistości, cywilizacja, problemy, lęki, cierpienie. Jednak bez względu na to, co jest bezpośrednią przyczyną choroby, i pacjent i społeczeństwo, musi nauczyć się funkcjonować obok siebie, tym bardziej, że statystyki dotyczące zaburzeń psychicznych rosną w przerażającym tempie.

Na koniec jeszcze jedna refleksja. Dawny chory, już jako asystent, otrzymuje szansę na nowe życie, pracę i samodzielność, dostaje możliwość wykazania się w nowej roli. Sądzę, że otrzymany kredyt zaufania staje się bardzo ważnym elementem utrzymania jego stabilności emocjonalnej i zdrowia psychicznego. Zamiast siedzieć w domu i pobierać rentę, czuje się potrzebny, aktywnie wspiera innych, spełnia się zawodowo i na nowo uczy samoakceptacji.

---

Very soon a new profession will appear in Poland, the so-called a Assistant of Experienced Involvement ( model „EX-IN”), who already exists in Europe and is probably doing quite well. Everybody will be able to do it, regardless of their education and age (in the range of 18-67 years), the only condition imposed on the applicant is the possession of a verifiable baggage of experience.

Imagine that a person who is very close to you is experiencing an emotional crisis, a breakdown or even a mental illness. It seems to me that in the face of such a tragedy, we become helpless. The doctor counsels something, prescribes pills, therapies, says how to deal with the patient and let you go home. And in this house, the patient and his family stay face to face with their problem that does not go away and which they need to learn to live with it. There are doubts, questions, fear, as many unknowns as medical cases. In this situation, the key is the possibility of getting quick help or talking to someone who understands perfectly well what is going through the patient and his relatives, because he has gone through every stage of illness and recovery. That is why he can now be an assistant for healing someone else, he can share his knowledge and experience, help in contacts with institutions, a therapeutic team. It can become a bridge between physicians, social workers and the rest of the society, in which, step by step, anew introduces the patient. It is also very important that such an assistant, certainly easier than the close ones, will read the symptoms of a possible relapse of the disease or the negative effects of the medication being taken. His rational approach to the patient, in contact with a family full of emotions, will be an invaluable element of convalescence and return to life in a society that still stigmatizes people with mental illnesses.

Healthy people think that mental illness is the result of addiction, the adoption of psychotropic drugs. This is not always the case, most of the cases are genes, powerlessness to the reality that surrounds us, civilization, problems, fears and suffering. However, no matter what is the cause of the disease, the patient and society must learn to function side by side, the more so because statistics on mental disorders are growing at a terrifying pace.

Finally, one more reflection. Formerly ill, as the current assistant, he gets a chance for a new life, work and independence, he gets the opportunity to show up in a new role. I believe that the credit of trust received becomes a very important element in maintaining emotional stability and mental health. Instead of sitting at home and taking a pension, he feels needed, actively supports others, fulfills herself professionally and re-teaches self-acceptance.