Trochę w tematyce poprzedniej notki, czyli ciasteczka vs. ekologia/ A little bit in the subject of the previous note, i.e. cookies vs. ecology

Jak kurde ma nie być globalnego zanieczyszczenia Ziemi, skoro produkujemy globalne buble. To znaczy, globalnie produkujemy buble. One się potem psują, my je reklamujemy, sklep odsyła do producenta, producent produkuje następną rzecz…. i często się okazuje, że to znowu bubel.

Przecież, gdyby wróciły w tym zakresie dawne dobre czasy, że kupowało się jedną rzecz na kilka-kilkanaście lat, nie byłoby problemów z recyklingiem. Myślę, że to jest główny problem tego świata. Ok, konsumpcjonizm to jedno, ale mnóstwo rzeczy kupujemy tylko dlatego, że poprzednie się zepsuły, że produkty są coraz gorszej jakości, że producentom wcale nie zależy na tym, aby ich towar był trwały i wystarczał na długie lata.

Zawsze przy poruszaniu takich tematów przypomina mi się historyjka pewnego zegarka (historia wydarzyła się 100 lat temu), pewnej szwajcarskiej firmy, która zapewniała kupujących, że jej zegarki nigdy się nie psują. Ten się jednak zepsuł. Wkurzony właściciel odesłał go więc do producenta z pretensjami i żądaniem naprawienia. Po jakimś czasie zegarek wrócił do właściciela, z informacją, że bardzo dziękują za list, ale musiała zajść pomyłka, bo zegarek jest całkowicie sprawny. Mężczyzna zdziwił się, spojrzał jednak na tarczę i zobaczył, że wskazówki rzeczywiście poprawnie wskazują czas. Wiecie co się stało? Zegarek rzeczywiście się zepsuł, ale firmie słynącej z bezawaryjności, było z tego powodu tak wstyd, że w imię ratowania dobrej reputacji, wymieniła go na nowy, licząc, że właściciel się nie zorientuje.

Czy którakolwiek ze współczesnych firm dba w ten sposób o swoje dobre imię?:-)

Dzisiaj rano kupiłam ciasteczka. Potrzebowałam na spotkanie firmowe, żeby było coś do kawy.  „Proszę Pani, dopiero przywiezione, kruchutkie, nadziewane świeżymi jagodami, pychota„. Dobrze, że spróbowałam tej pychoty, zanim postawiłam ją na stół.  Byłoby mi wstyd i przed gośćmi, i przed szefem! 

Wkurzyłam się, wzięłam te ciastka i poszłam do sklepu. Dla zasady. Przecież ekspedientka wkładając je do pudełka musiała wyczuć, że są twarde! Dodatkowo były też po prostu niedobre. Pieniądze odzyskałam, a wtedy ostentacyjne zapłaciłam za to jedno, które zjadłam, a w zasadzie wyplułam. Właśnie z takim komentarzem. 

Może nie zareagowałabym tak ostro, gdyby nie fakt, że w ostatnim czasie miałam kilka nieudanych zakupów. Uchwyt na telefon do samochodu (odpadał od szyby), buty (odpruła się lamówka), wspominany kilka dni temu kurier, czeka na reklamację moja czarna torebka (pękła przy uchwycie, a miała być z prawdziwej skóry) i kilka innych, których już nie będę wymieniać. Wiecie, taka kumulacja, a w dodatku każda z tych reklamacji zajmuje mój czas, a ja swój czas bardzo sobie cenię.

Tak więc słodkie ciasteczka przelały czarę goryczy! 🙂

---

How we can stop a global pollution of the Earth, if we’re producing global duds. I mean, globally we make duds. When those duds stops working, so we have to complaint to the seller, the seller refers it to the producer, the producer produces the next thing …. and it often turns out that it is a dud again.

If the good old times returned in this area, that one thing was used for a few dozen years, there would be no problems with recycling. I think this is the main problem in this world. Ok, consumerism is one thing, but we buy a lot of things just because the previous ones broke down, that the products are getting worse quality, that the producers do not care about their goods being durable and enough for many years.

I always remember the story of a handwatch (the story happened 100 years ago), a Swiss company that assured buyers that their watches never break. This one, however, broke down. The pissed off owner then sent him back to the producer with a resentment and a demand for repair. After some time, the watch returned to the owner, with the information that the Swiss firm thank him very much for the letter, but there must have been a mistake, because the watch is perfectly working. The man was surprised, but he looked at the dial and saw that the hands of watch actually indicate the time correctly. Do you know what happened? The watch really broke down, but the company famous for its trouble-free watches was so embarrassed that in the name of saving a good reputation, exchanged it for a new one, hoping that the owner would not realize.

Does any of companies in our times, take care of their good name in this way? 🙂

I bought cookies this morning. I had a company meeting, and was going to serve them with coffee. „Ma’am, just brought in, very crispy, stuffed with fresh blueberries, tasty.” It’s good that I tried this tasty thing before I put it on the table. I would be ashamed in face of guests and the boss!

I got angry, I took these cookies and went to the bakery. For the rule. After all, the saleswoman putting them in the box had to feel that they were not fresh and hard! In addition, they were also just untasty. I regained my money, and then I ostentatiously paid for the one I ate, or basically spat out. Just with such a comment.

Maybe I would not react so sharply, if not for the fact that recently I had several failed purchases. Phone holder for the car (constantly peeled off the windshield), shoes (the edge was detached), a courier mentioned a few days ago, my black bag is waiting for a complaint (it it torn itself apart but was supposed to be made of genuine leather), and a few others that I will not mention anymore. You know, this accumulation, and in addition, each of these complaints takes my time, and I appreciate my time very much.

So sweet cookies were the last straw.! 🙂