Nie popadamy w paranoję / Don’t get paranoid

ani w jeszcze gorszą depresję, ale muszę przyznać, że czuję się dziwnie. Na przemian boli mnie brzuch, głowa i mięśnie, ale że ja takie objawy miewam od czasu do czasu, więc realnie oceniam, że to jeszcze za mało, żeby być pewnym zarażenia. Mam jedynie obawy:)

Dwa razy w ciągu ostatnich 5 dni miałam stan podgorączkowy, takie niby nic, 37,4, zimne dłonie, niechęć do kawy i tachykardia. Pisałam kiedyś, że u mnie pierwszym objawem choroby jest niechęć do kawy:)

No to mam tę niechęć i dreszcze.

Ale jakbym tak jednym słowem miała opisać, jak się czuję, to byłoby to – beznadziejnie, albo po prostu – ch…..wo” :-). Tak bardzo, że nie chce mi się tyłka podnieść z łóżka.

Wiem, to może być zwykłe osłabienie. Tak więc samoobserwacji ciąg dalszy.

PS. Ale żeby nie było, ze strajkującymi kobietami solidaryzuję się całym sercem, może jedynie nie w tak wulgarny sposób. Rozumiem jednak stopień wkurzenia, kobiety powinny mieć wybór.

Or even worse – don’t get depression, but I have to admit that I feel strange. My stomach, head and muscles ache alternately, but I have such symptoms from time to time, so I realistically estimate that it is still not enough to be sure of being Covid infected.
Twice in the last 5 days I had a mild fever, nothing serious, about 37.4 C, with cold hands, aversion to coffee and tachycardia. I once wrote that the first symptom of disease is my aversion to coffee 🙂
Well, I have this aversion and chills.
But if I had in one word describe how I feel, it would be – hopeless, or just – like shit, so much so that I don’t want to lift my ass out of bed.
I know, it might be just a weakness.
So the self-observation continues.

PS. I wholeheartedly am with the protesters women, maybe I don’t like such a vulgar way, but understand that anger.