Po przerwie/ After a break

Miałam długi świąteczno-noworoczny urlop, który wykorzystałam na niemal całkowite bycie offline. Wyluzowałam. Przestałam się martwić, czy sernik się uda, czy pieczeń będzie wypieczona, ani czy wszystkim będzie smakowało. Po pierwsze, wcale nie musi wszystko wszystkim smakować, a po drugie, jestem po kursie asertywności i dopuszczam już do głosu myśl, że mam prawo przypalić obiad, bez samobiczowania się wyrzutami sumienia. Chociaż nieskromnie dodam, że jednak smakowało 🙂

Święta z rodziną, Sylwester na domówce u przyjaciół. Czegóż chcieć więcej?

Może jedynie śniegu.

Ale wiecie co? Jak wczoraj czytałam w różnych gazetach rozważania, który i dlaczego z sylwestrowych koncertów był słaby, kto jakie statystyki osiągnął i który program zadowolił widza, to pomyślałam, że niektórzy chyba naprawdę nie mają większych problemów. W takiej zabawie dla mas, jak Sylwester chodzi przecież o to, żeby ludzie mogli sobie potańczyć w rytm łatwo wpadających w ucho piosenek, żeby mogli je zanucić, żeby robili artystom chórek, żeby było kolorowo, wesoło, zabawnie.

Inna kwestia, dlaczego jedne piosenki wpadają w ucho, a inne zupełnie nie? Tylko w małym stopniu warunkuję to wyrobionym gustem muzycznym. Sama kończyłam szkołę muzyczną, więc jakąś tam wiedzę o muzyce tzw. wyższych lotów mam, a mimo to czasem nie daję rady.:-)

Fenomen Zenka zadziwia mnie odkąd Kamil Grosicki rozkręcił sławetną imprezę w szatni, przy wtórze piosenki „Przez twe oczy zielone”, która akurat leciała z głośnika.  Przecież gdyby tamtego dnia, płynąc na fali radości po wygranym meczu z Irlandią, Grosicki zaśpiewał np. „We are the champions”, „Majteczki w kropeczki”, czy „Białego misia”, nie byłoby tego całego okołozenkowego szaleństwa! Ani benefisu. Ani Akcentu w Zakopanem. Przypadek? Dla Zenka na pewno szczęśliwy:-)

BTW. Tylko proszę mi „Białego misia” nie krytykować never ever, bo on jest hitem hitów moich całych, nastoletnich lat. Ta nieskomplikowana piosenka z bardzo nieskomplikowanymi chwytami gitarowymi, była jedną z pierwszych, którą nauczyłam się grać, (a byłam gitarowym samoukiem). Całkiem ładny głos, do tego gitara i Beata na rożnych wakacyjnych wypadach czarowała chłopaków niczym druga Karin Stanek 😉

Wracając do Zenka, benefis zdecydowanie nie był  interesującą rozrywką, ja tego stylu muzycznego nie lubię, ale już koncert w Zakopanym nie odbiegał jakością od pozostałych koncertów. Bo one wszystkie były słabe. Tylko, że mi to wcale nie przeszkodziło w dobrej zabawie!  Mało tego, sądzę, że tak jak w święta nie chodzi o czyste okna, tak w sylwestrowej zabawie zupełnie nie chodzi o to, by koniecznie słuchać kwartetu smyczkowego! Oczywiście jak ktoś chce, to może, ale może też wygłupiać się, tańczyć i śpiewać w zupełnie innym stylu. Eklektyzm mile widziany!

PS. To jak myślicie, czy wtedy w tej szatni to był przypadek, czy nie? 🙂

Como estas?

Stop dreaming start doing!……że tak z premedytacją zacznę po angielsku.

Bo otóż zawsze chcialam, ale jakoś tak schodziło i aż do teraz. Uświadomiłam sobie, że chcieć to móc, dzisiaj nawet za darmo, więc…. ściągnęłam dobrze ocenianą aplikację i oto jestem po 7 podstawowych lekcjach hiszpańskiego! O!

Nie do końca jest to kurs bezkrytycznego przyswajania nowości w oparciu o wspomnianą apkę (która jakby nie było, akademickiego programu nauczania nie ma:-), jednak moja córka zna hiszpański w zasadzie jak polski, więc w każdej chwili jestem w stanie zrewidować własną wiedzę (póki co raczej niewiedzę) i sprawdzić błędy. 

Ale wiecie jak fajnie jest wrócić do korzeni? Tych edukacyjnych. Znowu móc się uczyć czegoś od podstaw. Jeśli chodzi o angielski, to w zasadzie nigdy nie przestałam, ale dzisiejsza nauka sprowadza się do pewnego rodzaju treningu, do wprawiania się w pisaniu z uwzględnieniem nowego słownictwa, frazeologizmów, idiomów, dodawania trudnego języka z branży kiedyś medycznej, teraz prawniczej.

Z hiszpańskim jest inaczej. Tu każda przerobiona lekcja to zabawa, każda sprawia frajdę, wywołuje dumę, cieszy, że coś tam zostaje w głowie i potwierdza, że rzeczywiście znając jeden język, łatwiej przyswajać drugi.

Espanyol no es dificil, Espanyol es gracioso! Dlatego nie śmiejcie się i nie krytykujcie, że czasem wrzucę tu słówko lub dwa po hiszpańsku. W końcu muszę się przed kimś pochwalić , że umiem, prawda?

No i na koniec refleksja. Syndrom pustego gniazda wymusza różne zachowania, zwariowane pomysły, ale (co ważniejsze), sprawia, że po prostu znajdujemy na nie czas. I dzisiaj znowu mogę bez ograniczeń, zażenowania i wstydu, że w tym wieku, oglądać bajki.

Po hiszpańsku :))

PS. Jacek, skomentuj en espanol por favor:)