O fotkach

Biorąc pod uwagę istotę produktu, główną ideę, pomysłowość oraz niewątpliwą przydatność, stwierdzam to samo, co 4 lata temu, a mianowicie: portale społecznościowe są fajne. Od jakiegoś czasu największą popularnością cieszy się facebook, może dlatego że nk rości sobie nieuzasadnione prawa do zamieszczanych w niej fotek, może z powodu „zdziecinniałej” jej grafiki, a może ze względu na taki ogólnie fajniejszy facebookowy fejs:-)

To żartem, a serio, facebook jest taki sam, też łączy ludzi, sprawia, że mogą się ze sobą skomunikować znajomi sprzed lat, zapomniane koleżanki, pierwsze miłości, przyjaciele ze szkolnej ławki. Wirtualny living room, w którym się bywa, tak często jak to tylko jest możliwe, gdzie wypada się pochwalić zdjęciami, żeby wszyscy, chcąc nie chcąc, jednocześnie, w tym samym czasie, mogli zobaczyć, westchnąć z zazdrością i skomentować. Ewentualnie polubićJ

Prawie grecki prawie dramat, z jednością czasu miejsca i akcji, choć akurat „akcja” zdjęć stanowi jedyny elementem należący do zdecydowanej, zwykle wakacyjnej, przeszłości. 

Jedno jest pewne, umieszczone na „fejsie” zdjęcie nie może być byle jakie! Musi być mocne, chwytające za serce i umysły. Im bardziej ekstremalne warunki przy pstryknięciu tym większy zachwyt, im bardziej poruszające wyobraźnię, tym więcej oddanych potem głosów w stylu „lubię to!”. I żeby było jasne, nie chodzi o roznegliżowane fotki nastolatek. I zupełnie też nie chodzi o przeżycie jakiegoś ulotnego, ekstremalnego wrażenia, przy okazji którego powstanie ciekawe zdjęcie. Głównym celem nie jest przeżywanie, ale ten magiczny „pstryk” uwieczniający chwilę, dlatego młodzi szukając ujęcia włażą na mosty, do boksów z dzikimi zwierzętami, wspinają się na niezabezpieczone rudery, kładą na tory przed nadjeżdżającym z oddali pociągiem lub balansują na wysokości. Dla niego ryzykują życiem, a w najlepszym wypadku zdrowiem. W USA coraz częściej zdarza się tak, jak w przypadku pewnej turystki, która próbując zrobić „atrakcyjne” zdjęcie zginęła porwana przez wodospad Niagara. Fotka przy barierce wydawała jej się nudna, więc przeszła na drugą stronę.

Zbyt dosłownie. 

 

PS. Dzisiaj rano zemdlałam, a ten chwilowy odlot sprawił mi niemal perwersyjną przyjemność. Czy to już się leczy, czy jeszcze nie?:)